Βιβλία γιορτινά

Στην οικογένειά μας ανταλλάσσαμε δώρα την Πρωτοχρονιά και όχι τα Χριστούγεννα. Γι' αυτό καθυστερούσα αυτές τις βιβλιοπροτάσεις ξεχνώντας ότι ίσως ο περισσότερος κόσμος έχει διαφορετικές συνήθειες. Θέλω βέβαια οι προτάσεις μου να είναι επίκαιρες αλλά και έγκαιρες γιατί πολλοί είναι αυτοί που ψάχνουν για δώρα αυτόν τον καιρό. Και όλοι εμείς που αγαπάμε το βιβλίο ξέρουμε πόσο σημαντικό, πέρα από οτιδήποτε άλλο, είναι να τονωθεί η αγορά του τις ...

Συνέχεια →

Βραβείο Αναγνωστών 2011 στα "Ανεμώλια" του Zoυργoύ

Το Βραβείο Αναγνωστών 2011 απονέμεται στο μυθιστόρημα Ανεμώλια του Ισίδωρου Ζουργού (Εκδόσεις Πατάκη). Το βιβλίο υποστήριξαν θερμά τόσο οι 40 Λέσχες Ανάγνωσης ανά την Ελλάδα που συμμετείχαν φέτος, όσο και το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό που πήρε μέρος στην ψηφοφορία (2.569 ψήφοι). Το μυθιστόρημα Ανεμώλια αποτελεί το έκτο βιβλίο του Θεσσαλονικιού συγγραφέα (γεν. 1964). Πρόκειται για το οδοιπορικό πέντε φίλων που ξεκινάνε με ιστιοπλοϊκό σκάφος για ...

Συνέχεια →

Αναμνήσεις μιας κυρίας - Σαντιάγο Ρονκαλιόλο (Roncagliolo)

Μετά το λογοτεχνικό μπουμ της δεκαετίας του '60, η λατινοαμερικανική πεζογραφία ψάχνει να βρει τη συνέχεια εκείνης της ιστορικής γενιάς. Μια σειρά νέων συγγραφέων δίνει αξιόλογα δείγματα γραφής, χωρίς όμως να έχει φτάσει στο ίδιο επίπεδο. Ένας από αυτούς είναι και ο περουβιανός Σαντιάγο Ρονκαλιόλο. Γεννημένος το 1975, έχει ήδη κάνει αισθητή την παρουσία του ακόμη και στη χώρα μας, όπου έχουν κυκλοφορήσει τέσσερα βιβλία του, όλα από τις εκδόσεις ...

Συνέχεια →

Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ στον Βόλο

Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ - της οποίας το βιβλίο "Γιατί το Βυζάντιο;" διαβάσαμε και συζητήσαμε στη λέσχη μας πέρυσι- θα είναι αυτό το Σαββατοκύριακο στον Βόλο, καλεσμένη του Μουσικού Σχολείου Βόλου. Η κεντρική εκδήλωση θα αφορά την ποιητική της συλλογή "Το άγνωστο Βυζάντιο" και θα γίνει το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011, στις 8 μμ, στο αμφιθέατρο Κορδάτος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Νωρίτερα, στις 12 το μεσημέρι, θα γίνει ανοιχτή εκδήλωση στον χώρο ...

Συνέχεια →

Ο ιδιωτικός βίος του Μάξουελ Σιμ - Τζόναθαν Κόου (Coe)

Όταν πέρυσι κυκλοφόρησε Ο ιδιωτικός βίος του Μάξουελ Σιμ (εκδ. ΠΟΛΙΣ, μετάφραση Μαργαρίτα Ζαχαριάδου), δεν είχα διαβάσει κάποιο άλλο βιβλίο του Τζόναθαν Κόου (Jonathan Coe). Με ιντριγκάρισαν όσα διάβαζα γι' αυτό, αλλά αποφάσισα να συγκρατήσω την παρόρμησή μου να το ξεκινήσω άμεσα και να διαβάσω πρώτα κάποια άλλα του συγγραφέα. Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα τη Λέσχη των τιποτένιων (The Rotters' Club, 2001) αλλά ο Κλειστός κύκλος (The Closed Circle, 2004) ...

Συνέχεια →

Ρόμπερτ Λόουελ - Επίλογος (Epilogue)

Εκείνα τα ευλογημένα εργαλεία, πλοκή και ομοιοκαταληξία... γιατί βοήθεια δεν μου δίνουν τώρα που θέλω να κάνω κάτι της φαντασίας μου, κι όχι από μνήμης; Ακούω τον θόρυβο της φωνής μου: Του ζωγράφου η όραση φακός δεν είναι, Τρέμει, το φως για να αγκαλιάσει. Αλλά κάποιες φορές ό,τι κι αν γράφω με του ματιού την ξεφτισμένη τέχνη μοιάζει ενσταντανέ γρήγορο κι υπερφωτισμένο, φανταχτερό και ταξινομημένο, πιο τονισμένο απ' τη ζωή, μα από το γεγονός παραλυμένο. Όλα ...

Συνέχεια →

Οι Νέες Δέκα Εντολές (κατά Dawkins)

Στη χθεσινή εξαιρετική συζήτηση στη Λέσχη Ανάγνωσης για το βιβλίο του Ζοζέ Σαραμάγκου Κάιν, προέκυψε μεταξύ άλλων και το ζήτημα του τι ηθικοί κανόνες θα μπορούσαν ενδεχομένως να αντικαταστήσουν την ιουδαιοχριστιανική ηθική. Στο βιβλίο του Η περί Θεού αυταπάτη, ο Ρίτσαρντ Ντόκινς παραθέτει τις εξής "εντολές" που βρήκε σχεδόν τυχαία στο Διαδίκτυο - ήταν οι πρώτες που προέκυψαν στην αναζήτηση "νέες δέκα εντολές" (new ten commandments). Ο συγγραφέας ...

Συνέχεια →

Ελίζαμπεθ Μπίσοπ - Μία τέχνη (One Art)

Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις. Τόσα πολλά πράγματα μοιάζουν αποφασισμένα να χαθούν που η απώλειά τους καταστροφή δεν είναι. Χάνε κάτι κάθε μέρα. Αποδέξου το νευρίασμα των χαμένων κλειδιών, της κακοξοδεμένης ώρας. Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις. Ύστερα εξασκήσου να χάνεις περισσότερα, να χάνεις γρηγορότερα: τόπους κι ονόματα, και το πού σκόπευες να ταξιδέψεις. Τίποτα απ' αυτά καταστροφή δεν φέρνει. Έχασα ...

Συνέχεια →

O «Κάιν» του Ζοζέ Σαραμάγκου

«Επινοώντας τον Θεό σκλαβωθήκαμε σ' αυτόν» Το να διαβάζεις βιβλία του νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου, ακόμα και για εθισμένους βιβλιοαναγνώστες, δεν είναι κάτι που μπορείς να το κάνεις στα πεταχτά, αναπαυόμενος στην ξαπλώστρα της παραλίας όπου κάνεις την καλοκαιρινή σου άδεια.Ο τρόπος γραφής είναι ιδιαίτερος, οι προτάσεις είναι σιδηρόδρομοι, οι διάλογοι των ηρώων είναι ενσωματωμένες με την αφήγηση στην ίδια πρόταση, σχεδόν δεν υπάρχουν παράγραφοι ...

Συνέχεια →

Ο παπαγάλος του Φλωμπέρ - Τζούλιαν Μπαρνς (Barnes)

Ένας άγγλος συνταξιούχος γιατρός, ο οποίος πρόσφατα έχασε τη γυναίκα του, αναζητά μανιωδώς λεπτομέρειες φαινομενικά επουσιώδεις της ζωής του Φλωμπέρ. Μέσα από τη δονκιχωτική αναζήτησή του προκύπτει η πρωτότυπη βιογραφία ενός σπουδαίου λογοτέχνη, στην οποία ακούμε τη φωνή του καθώς και τη φωνή των οικείων του, αλλά και η αυτοβιογραφία του ίδιου του αφηγητή που προσπαθεί να εκλογικεύσει τη ζωή του μέσα από την πορεία της ζωής του Φλωμπέρ. [BiblioNet]                 ...

Συνέχεια →

Η εποχή της στάχτης - Χόρχε Βόλπι (ΩΚΕΑΝΙΔΑ)

Ο Μεξικανός Χόρχε Βόλπι ανήκει σε μια νεότερη γενιά της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας η οποία προσπαθεί να διαχωρίσει τη θέση της από τον μαγικό ρεαλισμό που κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες με συγγραφείς όπως ο Μάρκες και ο Φουέντες (του οποίου, παρ' όλα αυτά, τους επαίνους έχει εισπράξει). Στα ελληνικά κυκλοφορούν τρία μυθιστορήματά του που αποτελούν μια άτυπη τριλογία για τον μεταπολεμικό κόσμο: Αναζητώντας τον Κλίνγκσορ, Το τέλος της τρέλας, Η ...

Συνέχεια →

Αν Σέξτον - Η αστροφόρα νύχτα (The Starry Night )

Αυτό δεν με εμποδίζει να νιώθω μια τρομερή ανάγκη για - να πω τη λέξη; - θρησκεία. Έπειτα βγαίνω έξω τη νύχτα να ζωγραφίσω τα αστέρια.              Βίνσεντ Βαν Γκογκ σε ένα γράμμα στον αδερφό του Η πόλη ανύπαρχτη εκτός από κει όπου ένα δέντρο μαυρομάλλικο γλιστρά σαν πνιγμένη γυναίκα προς τον καυτό ουρανό απάνω. Η πόλη σιωπηλή. Η νύχτα βράζει με έντεκα αστέρια. Ω αστροφόρα νύχτα! Να πώς θέλω ...

Συνέχεια →

Αύριο στη μάχη να με σκεφτείς - Xαβιέρ Mαρίας (εκδ. ΣΕΛΑΣ)

Για τον σπουδαίο Ισπανό συγγραφέα Χαβιέρ Μαρίας έχω ξαναμιλήσει. Μετά τα εξαιρετικά Ο αισθηματικός άντρας, Καρδιά τόσο άσπρη, Το πρόσωπό σου αύριο (Ι. Πυρετός και λόγχη), διάβασα αυτές τις μέρες αυτό που νομίζω πως είναι το αριστούργημά του, το Αύριο στη μάχη να με σκεφτείς. Το μυθιστόρημα ξεκινάει με τον αφηγητή, Βίκτορ, να βρίσκεται στο σπίτι της "υποψήφιας" ερωμένης του, Μάρτα, για δείπνο. Ο άντρας της λείπει στο Λονδίνο, ο μικρός της γιος ...

Συνέχεια →

Πάμπλο Νερούδα - Σονέτο XLV ("Εκατό ερωτικά σονέτα")

Μη μείνεις μακριά μου ούτε μια μέρα, γιατί να... γιατί, πώς να στο πω, είναι μεγάλη η μέρα, και θα σε περιμένω όπως στους σταθμούς όταν να κοιμηθούν πάνε τα τρένα. Μη φύγεις ούτε μιαν ώρα γιατί τότε τούτη την ώρα μαζεύονται οι σταγόνες της αγρύπνιας κι ίσως όλος εκείνος ο αχνός όπως θα ψάχνει σπίτι έρθει να πνίξει τη χαμένη μου καρδιά. Αχ να μη διαλυθεί ο ίσκιος σου στην άμμο, αχ να μην πεταρίσουνε στην απουσία τα βλέφαρά σου: μη φύγεις ούτε λεπτό, ...

Συνέχεια →

Τα βιβλία της άμμου

Κάποτε ήταν τα βιβλία των καλοκαιρινών διακοπών. Τώρα πια δεν γνωρίζω και πολλούς που θα μπορέσουν να τηρήσουν την παλιά καλή συνήθεια της μακρόχρονης παραθέρισης και ό,τι τη συνόδευε. Ήδη διαβάζουμε για τις πτώσεις των πωλήσεων στον χώρο του βιβλίου. Μάταια οι βιβλιοπώλες περιμένουν να προμηθευτούν οι πελάτες τους τους όγκους των βιβλίων του καλοκαιριού, όπως γινόταν κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Με φειδώ ο καθένας επιλέγει τα λιγοστά εκείνα που θα τον ...

Συνέχεια →

Ιστορία - Ρόμπερτ Λόουελ (Robert Lowell)

Ιστορία Η Ιστορία πρέπει να ζήσει με ό,τι ήταν εδώ, αδράχνοντας και σχεδόν ψηλαφίζοντας ό,τι είχαμε... είναι τόσο φριχτό και πληκτικό το πώς πεθαίνουμε, αντίθετα απ' το γράψιμο, η ζωή δεν τελειώνει ποτέ. Ο Άβελ ήταν τελειωμένος - ο θάνατος δεν είναι απόμακρος, ένα μεγάλο τίποτα ηλεκτρίζει τον σκεπτικιστή, τα βόδια του μαζεύονται σαν νεκροκεφαλές σε ηλεκτροφόρο σύρμα, το μωρό του κλαίει όλη νύχτα σαν μηχανή καινούργια. Όπως στις Βίβλους μας, ...

Συνέχεια →

Τραγούδι για το τέλος του κόσμου - Τσέσλαβ Μίλος (Czeslaw Milosz)

Τραγούδι για το τέλος του κόσμου  Τη μέρα που τελειώνει ο κόσμος Μια μέλισσα τριγυρίζει ένα τριφύλλι, Ένας ψαράς ματίζει δίχτυ αστραφτερό. Χαρούμενα δελφίνια πηδούν στη θάλασσα, Δίπλα στο λούκι της βροχής νεαρά σπουργίτια παίζουν Και του φιδιού το δέρμα είναι χρυσό - όπως θα 'πρεπε πάντα να 'ναι. Τη μέρα που τελειώνει ο κόσμος Γυναίκες με ομπρέλες περπατούν στους κάμπους Τον μεθυσμένο  ο ύπνος παίρνει στο γρασίδι, Πλανόδιοι μανάβηδες ...

Συνέχεια →

Η κινηματογραφική λέσχη (The Film Club) - Ντέιβιντ Γκίλμουρ - εκδ. Πατάκη

Εκτός από τη λογοτεχνία, η άλλη μεγάλη μου αγάπη είναι ο κινηματογράφος. Και τα δυο κατά βάση αφηγούνται ιστορίες. Δεν μου λέγαν ιστορίες όταν ήμουνα μικρός. Ο πατέρας μας μάς έπαιρνε να δούμε ταινίες στα πολλά - τότε - σινεμά του Βόλου και της Νέας Ιωνίας. Όταν πέθανε η γιαγιά, ήμουν δέκα χρονών. Ο αδερφός μου κι εγώ αρχίσαμε να κοιμόμαστε εκ περιτροπής σ' ένα ντιβάνι στο δωμάτιο του παππού. Τότε άρχισε να μου λέει ιστορίες από τη ζωή του στην ...

Συνέχεια →