Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Νουάρ μυθιστόρημα "ΜΑΠΟΥΤΣΕ" Του Caryl Ferey

0 σχόλια
Νουάρ μυθιστόρημα 'ΜΑΠΟΥΤΣΕ" Του Caryl Ferey
Το βιβλίο με τίτλο "ΜΑΠΟΥΤΣΕ" του Caryl Ferey, το τελείωσα πριν λίγες μέρες και μου άρεσε πάρα πολύ. Παρόμοια πολύ θετική αποδοχή είχε και από το σύνολο των μελών της Λέσχης μας χθες (21/9/2014), που το είχαμε για συζήτηση. Οι λόγοι είναι πολλοί: εξαιρετική, εκρηκτική αφήγηση, φοβερή πλοκή, πολύ καλή μετάφραση, αναφορά (με μυθοπλασία) σε πραγματικά γεγονότα που έχουν να κάνουν με την Αργεντινή από το 2001 έως το 2010, -που είναι όμως απότοκα της στυγνής δικτατορίας του Βιντέλα(1976 -1983)- στον αγώνα των Γιαγιάδων της Πλατείας του Μάη, αναφορά στη φυλή Μαπούτσε και στις περιπέτειες που είχαν από τους κατακτητές της γης τους λευκούς,  που έχουν αντίκτυπο μέχρι και σήμερα κλπ.


Είναι ένα βιβλίο 471 σελίδων, που ουσιαστικά γράφτηκε σήμερα (2012, μεταφράστηκε κι εκδόθηκε από την ΑΓΡΑ το 2013) και περιγράφει εκ περιτροπής την σημερινή κατάσταση της Αργεντινής, όπως την βλέπουν οι ήρωές του, που προσπαθούν να εξιχνιάσουν αφενός τα στυγερά εγκλήματα της δικτατορίας του Βιντέλα, την διαπλοκή που επικρατούσε και επικρατεί ακόμη λόγω και της έλλειψης τιμωρίας των ενόχων, και αφετέρου, τις περιπέτειες και τις σφαγές που υπέστησαν οι γηγενείς αμερικάνικοι πληθυσμοί από τους λευκούς κατακτητές (τους Ισπανούς) όπως η φυλή των Μαπούτσε, η οποία προσωποποιείται εδώ από την βασική ηρωίδα του βιβλίου την Ζανά.

Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου μαθαίνουμε γεγονότα που ασφαλώς θυμίζουν, σαν σε καρμπόν, την κατάσταση της χώρας μας. «Η νεοφιλελεύθερη πολιτική του Κάρλος Μένεμ είχε εγκλωβίσει τη χώρα σε έναν θανατηφόρο μηχανισμό, μια ωρολογιακή βόμβα: αύξηση του χρέους, μείωση των δημόσιων δαπανών, ευέλικτο ωράριο εργασίας, απολύσεις, ύφεση. Μαζική ανεργία, υποαπασχόληση, μέχρι το μπλοκάρισμα των τραπεζικών καταθέσεων και τον περιορισμό εβδομαδιαίων αναλήψεων σε μερικές εκατοντάδες πέσος. Το χρήμα έκανε φτερά, οι τράπεζες έκλειναν η μία μετά την άλλη. Διαφθορά, σκάνδαλα, πελατειακές σχέσεις, ιδιωτικοποιήσεις, διαρθρωτικές προσαρμογές, ανάθεση κεφαλαίων σε τρίτους, ο ίδιος ο Μένεμ, οι διάδοχοί του υπό τις διαταγές των αγορών, και μετά η οικονομική κατάρρευση του 2001-2002 αποτελείωσαν το έργο της καταστροφής του κοινωνικού ιστού που είχε ξεκινήσει με την Εθνική Διαδικασία Αναδιοργάνωσης των στρατηγών. Η κρίση μετατράπηκε σε πτώχευση. Η Αργεντινή, της οποίας το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν μετά τον πόλεμο ήταν ίσο με της Αγγλίας, είδε την πλειονότητα του πληθυσμού της να πέφτει στο όριο της φτώχειας και το ένα τρίτο να βυθίζεται κάτω από αυτό. Απόλυτη εξαθλίωση. Στα σχολεία, οι μαθητές λιγοθυμούσαν από την πείνα...». Με έναν λόγο: η Αργεντινή ήταν για ξεπούλημα!

Ποιοί είναι οι ΜΑΠΟΥΤΣΕ (Mapuche)

Ποιοί είναι οι ΜΑΠΟΥΤΣΕ (Mapuche)

Μεταξύ των μη χριστιανικών φυλών που συνυπήρξαν στη χώρα (Τσαρούα, Ονάς, Γιαμανά, Σελκ' νάμ, Αραουκάν, Χάους, Αλακαλούφ, Μαπούτσε) οι χριστιανοί δεν είχαν δείξει οίκτο για κανέναν. Είχαν διαπράξει αληθινή γενοκτονία οκτακοσίων χιλιάδων ανθρώπων. Οι Μαπούτσε είχαν διασχίσει όλο τον αιώνα σαν σκιές. Φαντάσματα. Διαγράφοντας είκοσι πέντε χρόνια συνθήκης με την Ισπανία, το Σύνταγμα του 1810 είχε νέτα σκέτα αρνηθεί τους Μαπούτσε, τους «ανθρώπους της γης» που ζούσαν στις πάμπες ως νομάδες εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια.

Μαπούτσε, σημαίνει η «Γη των ανθρώπων» (Μαπού=γη. Τσε=άνθρωποι»).

Στους ΜΑΠΟΥΤΣΕ δεν υπάρχει ιδιωτική ιδιοκτησία. Ο άνθρωπος ανήκει στη γη και όχι το αντίθετο.

Οι Μαπούτσε είναι η πλέον πολυπληθής φυλή Αμερικανών γηγενών, οι οποίοι, παρά τις απόπειρες εξολόθρευσής τους από τους Ισπανούς κατακτητές, κατάφεραν να επιβιώσουν μέχρι σήμερα. Κάτι λίγοι ζουν ακόμη στη νότιο Αργεντινή. Η πλειονότητά τους, όμως, περί το 6% του συνολικού πληθυσμού της Χιλής (υπολογίζονται σε 16 εκατ.), κατοικεί στην κεντρική και νότιο Χιλή.

Πρόκειται για ανυπότακτη φυλή, την οποία πολέμησε μετά μανίας ο Χιλιανός δικτάτορας Αουγκούστο Πινοσέτ, αλλά δεν κατάφερε να της κλείσει το στόμα. 

Πριν από τέσσερα χρόνια, οι αρχές της Χιλής ανέσυραν και έθεσαν σε ισχύ ειδικό αντιτρομοκρατικό νόμο που είχε καταρτιστεί την εποχή της δικτατορίας, για να πατάξουν την έξαρση των επιθέσεων και των ταραχών στο νότιο τμήμα της χώρας, για τις οποίες κατηγορούνται ιθαγενείς Μαπούτσε. Ο πραγματικός λόγος ήταν ότι οι Μαπούτσε ήθελαν να έχουν δικαίωμα στη γη τους. 

Caryl Ferey

Ποιός είναι ο Caryl Ferey (Καρίλ Φερέ)

Από εικοσάρης, ο γεννημένος στη Βρετάνη (στην Καέν το 1967) συγγραφέας, γυρνάει με μια μοτοσικλέτα όλη την υφήλιο, ζώντας με τα απαραίτητα, γιατί η συγγραφή προϋποθέτει το ρίσκο ως προϋπόθεση και ως αποτέλεσμα. Συνομιλητές και δάσκαλοί του του σ' αυτή την παγκοσμιοποιημένη αλητεία, ο Γκοντάρ, ο Ζακ Μπρελ, ο Ρενέ Σαρ ή οι Noir Desir. Γι' αυτό επιλέγει το εκρηκτικό πεδίο, που μπορεί να είναι οι καταπιεσμένοι, οι γυναίκες, η εν γένει ομορφιά του κόσμου. 

«Για τα βιβλία μου επιλέγω χώρες που η ιστορία τους τις βαραίνει. Ο καθείς και οι εμμονές του, και οι δικές μου εμμονές είναι ο καθημερινός φασισμός και η σχέση του με το νεοφιλελευθερισμό. Οι ίδιοι δεν αυτοαποκαλούνται ποτέ Ινδιάνοι, δεν σημαίνει τίποτε γι' αυτούς η λέξη. Σφαγιάστηκαν κατά τον 19ο αιώνα. Στην Αργεντινή είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ», λέει ο Καρίλ Φερέ για το «Μαπούτσε». 

Ο Καρίλ Φερέ αναγνωρίστηκε ως ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους του γαλλικού αστυνομικού και νουάρ μυθιστορήματος με τα βιβλία του "Haka" και "Utu", με θέμα τους Μαορί (βραβείο Sang d'Encre 2005, βραβείο Michel Lebrun 2005 και βραβείο αστυνομικού μυθιστορήματος SNCF du Polar 2005). 

Η επιτυχία του κορυφώθηκε με το "Ζουλού" (2008), που απέσπασε ιδιαίτερα σημαντικά βραβεία (Μεγάλο Βραβείο Αστυνομικής Λογοτεχνίας 2008, Μεγάλο Βραβείο Αναγνωστριών του περιοδικού ELLE 2008, βραβείο μυθιστορήματος νουάρ του διεθνούς φεστιβάλ Quais du Polar 2009, βραβείο μυθιστορήματος νουάρ του σάιτ Bibliobs του περιοδικού Nouvel Observateur 2009, μεγάλο βραβείο γαλλικού μυθιστορήματος νουάρ του διεθνούς φεστιβάλ του Μπον 2009, Βραβείο Κριτικών για μυθιστόρημα μυστηρίου 2009 και βραβείο Jean Amila Meckert 2009).

Περίληψη του βιβλίου

Κατά την διάρκεια της δικτατορίας «Το έγκλημα στην Αργεντινή ήταν μια δεδομένη πράξη που περνούσε, θα έλεγε κανείς, ως συγχωρητέα και ως πράξη χαμηλού κύρους. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας είχαν εξαφανιστεί πεντακόσια μωρά, τα οποία δεν είχαν καταγραφεί στο ληξιαρχείο. Οι γονείς δεν εμφανίστηκαν στις Αρχές για να ζητήσουν τα βρέφη τους. Ο λόγος; Τους είχαν εξολοθρεύσει με δυναμίτη, τους είχαν πυρπολήσει, τους είχαν θάψει μέσα σε τσιμέντο, τους είχαν πετάξει από αεροπλάνα. Χωρίς εκταφές πτωμάτων και χωρίς να αναζητούνται από τις οικογένειες, αυτά τα παιδιά θα παρέμεναν παντοτινά φαντάσματα».
Στο σύγχρονο Μπουένος Άιρες, το πτώμα μιας τραβεστί ονόματι Λους εντοπίζεται γυμνό, ευνουχισμένο, με τα γεννητικά όργανα στον πισινό, και μια νεαρή γυναίκα εξαφανίζεται. Η Ζανά, μια πεισματάρα καλλιτέχνις, γλύπτρια, με καταγωγή από τη φυλή των Μαπούτσε, και ο Ρουμπέν, ένας οργισμένος ιδιωτικός ντετέκτιβ, που ειδικεύεται στην αποκάλυψη των εγκλημάτων τη; δικτατορίας του Βιντέλα, -με προσωπικό ενδιαφέρον, μιας και εκεί έχασε τον πατέρα του ποιητή Καλδερόν και την πολυαγαπημένη του μικρότερή του αδερφή-, ερευνούν από μία υπόθεση ο καθένας τους. Η συνάντησή τους τους οδηγεί στα φαντάσματα της δικτατορίας.

Η Ζανά είναι Μαπούτσε, κόρη ενός λαού Ινδιάνων που όταν οι άλλοι τους έβλεπαν στην αργεντίνικη πάμπα τους πυροβολούσαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Αφού επιβίωσε από την οικονομική κρίση του 2001-2002, έγινε γλύπτρια και έκτοτε μένει μόνη της στο Μπουένος Άιρες. Τώρα, στα 28 της χρόνια, υπολογίζει πως δεν χρωστά πλέον τίποτε και σε κανέναν. Ο Ρουμπέν Καλδερόν είναι κι αυτός από τους επιβιώσαντες - ένας από τους ελάχιστους "υπονομευτές" που βγήκαν ζωντανοί από τις λαθραίες φυλακές, όπου χάθηκαν ο πατέρας του και η μικρή αδελφή του.

Τριάντα χρόνια πέρασαν μέχρι να ξανάρθει η δημοκρατία. Ιδιωτικός ερευνητής στην υπηρεσία των Γιαγιάδων της Πλατείας του Μάη, ο Ρουμπέν αναζητά ακατάπαυστα τα παιδιά των εξαφανισθέντων που δόθηκαν για υιοθεσία επί δικτατορίας Βιντέλα, καθώς και τους εκτελεστές τους... Τίποτε δεν προμηνύει τη συνάντηση της Ζανά και του Ρουμπέν, που τόσα τους χωρίζουν. Ένα πτώμα όμως ανασύρεται από τα νερά του λιμανιού της Λα Μπόκα: είναι η "Λους", μια τραβεστί που έκανε πιάτσα στην προκυμαία με την "Πάουλα", τη μοναδική φίλη της γλύπτριας.

Ο Ρουμπέν, από τη μεριά του, ερευνά την εξαφάνιση μιας φωτογράφου, της Μαρία Βικτόρια Καμπάλλο, κόρης ενός από τους σημαντικότερους επιχειρημ
ατίες στη χώρα. Μολονότι η πολιτική των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εφαρμόζεται εδώ και δέκα χρόνια, τα φαντάσματα των καταπιεστών πλανιώνται ακόμα στην Αργεντινή - και μαζί τους ρίχνουν τη σκιά τους οι καραμπινιέροι, που έδιωξαν την κοινότητα της Ζανά από τα πατρογονικά εδάφη...

Για τον Έλληνα αναγνώστη, που ζει εδώ και τουλάχιστον 4 χρόνια στο πετσί του, την οικονομική εξαθλίωση των μνημονίων και του νεοφιλελευθερισμού, όπου η διαπλοκή και η καταπίεση είναι σε ημερήσια διάταξη, η ανάγνωση αυτού του βιβλίου, που σίγουρα αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα κατάλληλα μυθοποιημένα, αποτελεί έναν καλό μπούσουλα, για να καταλάβει (και να βγάλει συμπεράσματα) για την τρέχουσα κατάσταση που βιώνει. 

«Η χρονιά της ερήμου» ή το ταγκό της βαρβαρότητας, του Pedro Mairal
Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται και μάλιστα φαίνεται πως σε αρκετά η δικιά μας τωρινή κατάσταση, μοιάζει σε πολλά με την ιστορία του λαού της Αργεντινής. 

Πολύ χρήσιμο ανάγνωσμα, και σχετικό με τα θέματα του βιβλίου, βρίσκω και το βιβλίο «Η χρονιά της ερήμου» ή το ταγκό της βαρβαρότητας, του Pedro Mairal, εκδόσεις Πόλις, που αναφέρεται επίσης στην Αργεντινή του 2001-2002.

--------------------------------------------------------------
Πηγές:www.culturenow.gr www.enet.gr 
www.lifo.gr


--------------------------------------------------------------
Αναδημοσίευση από apopseis-eponyma.blogspot.gr
Συνέχεια →
Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

Η Μάργκαρετ Άτγουντ στην Αθήνα

0 σχόλια
Η σημαντική και πολυδιάστατη Καναδή συγγραφέας Μάργκαρετ Άτγουντ έρχεται στην Αθήνα στις 24 και 25 Σεπτεμβρίου. Η συγγραφέας της Ιστορίας της πορφυρής δούλης, της Φαγώσιμης γυναίκας, του Τυφλού δολοφόνου και άλλων πολλών μυθιστορημάτων, διηγημάτων, ποιημάτων και δοκιμίων, θα μιλήσει στο Μέγαρον Πλας με αφορμή το τελευταίο της μυθιστόρημα Το τέλος του κόσμου, που ολοκληρώνει τη δυστοπική της τριλογία. Η ομιλία της θα έχει θέμα "The sybil in the bottle: Greek mythology in my work" ["Η σίβυλλα στο μπουκάλι: η ελληνική μυθολογία στο έργο μου": τίτλος δυσνόητος, που όμως μεταφράστηκε με τον μάλλον αδέξιο συντακτικά: "Δυστοπίες και η ελληνική επιρροή σ' αυτές" - αυτό το "σ' αυτές" στο τέλος θα μου φαινόταν ακατάλληλο για οποιονδήποτε τίτλο...] Παρά την αγάπη μου για την Άτγουντ, ομολογώ ότι με ξενίζει λίγο το άρωμα λάιφ-στάιλ που αποπνέει το πρόγραμμα της επίσκεψης: συνομιλία με τον Θανάση Λάλα [τι χρώμα γυαλιά και τιράντες θα φορά άραγε; επελέγη για την ομοιότητα με χαρακτήρες της δυστοπικής τριλογίας;], η επισημότητα του χώρου [θα είναι και ο ειδικός στη δυστοπική λογοτεχνία Αντώνης Σαμαράς;]. Φαντάζομαι ότι αυτά είναι επιλογές του "Ψυχογιού" που βγάζει τα τελευταία βιβλία της και είμαι σίγουρος ότι η ίδια θα λάμψει με την πρωτοτυπία του λόγου της.
Υπ' όψιν ότι η ομιλία θα μεταδοθεί απευθείας μέσω Διαδικτύου και μπορεί ο καθένας να την παρακολουθήσει ελεύθερα [Τετάρτη 24/9, 7 μμ].


Δείτε το πλήρες πρόγραμμα της επίσκεψης.

Δείτε βιογραφικά και εργογραφικά στοιχεία της Μάργκαρετ Άτγουντ από το αρχείο της βιβλιοnet.
Συνέχεια →

Ετικέτες