Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα - Θλιμμένη μπαλάντα [Balada triste]

2 σχόλια
     Θλιμμένη μπαλάντα
      
         [Μικρό ποίημα]

Μια πεταλούδα είναι η καρδιά μου,
καλά παιδιά του λιβαδιού,
που πιάστηκε στου χρόνου την αράχνη
και της μοιραίας άρνησης έχει τη μαύρη γύρη.

Από παιδί τραγούδαγα όπως κι εσείς,

καλά παιδιά του λιβαδιού,
στον ουρανό αμολούσα το σαίνι μου
με τα φριχτά σαν του αγριόγατου τα νύχια.

Στης Καρταχένας τα περβόλια
ξόρκιζα της βερβένας το βοτάνι
και σαν περνούσα της φαντασίας το ποταμάκι
το δαχτυλίδι έχασα που 'χα για φυλαχτό.

Άι, καβαλάρης μια φορά γυρνούσα
μες στου Μαγιού το δροσερό το δείλι.
Ήταν εκείνη τότε το αίνιγμά μου,
άστρο γαλάζιο στο στέρνο μου τ' ανέγγιχτο.
Ανέβαινα αργά μέχρι τα ουράνια.
Ήτανε Κυριακή των ανθισμένων τριφυλλιών.
Την είδα τότε αντί για ρόδα και γαρύφαλλα
να κόβει με τα δυο της χέρια κρίνους.

Ήμουνα πάντα ανήσυχος,

παιδιά καλά του λιβαδιού,
το εκείνη του έρωτα με τύλιγε
σε ονείρατα όλο φως:
Ποια θα μαζέψει τα γαρύφαλλα
και του Μαγιού τα ρόδα;
Γιατί θε να τη δούνε μόνο τα παιδιά
στου Πήγασου τις πλάτες;
Η ίδια θα 'ναι τάχα που στα γιορτάσια
με θλίψη τη φωνάζαμε
άστρο, καλώντας την να βγει
στους κάμπους να χορέψει...;

Απρίλη μήνα εγώ τραγούδαγα παιδί,

καλά παιδιά του λιβαδιού,
εκείνη που η αγάπη μου δεν άγγιζε
εκεί που ξεπροβάλλει ο Πήγασος.
Τις νύχτες μιλούσα για τη θλίψη
και τη σελήνη την τρελή,
ω τι χαμόγελο που φόραγε στα χείλη!
Ποια θε να κόψει τα γαρύφαλλα
και του Μαγιού τα ρόδα;

Αχ, η κοπελίτσα η τόσον όμορφη,

η μικροπαντρεμένη από τη μάνα της,
σε ποιόνα τάφο μυστικό
τον χαλασμό της να κοιμίζει;

Μόνος εγώ κι η αγάπη μου η κρυφή

δίχως καρδιά και δίχως δάκρυ
ως τ' ουρανού τ΄αδύνατο το τέρμα
με παρηγόρια μου έναν ήλιο μέγα.

Θλίψη βαριά με σκιάζει!

Καλά παιδιά του λιβαδιού,
με πόση γλύκα η καρδιά θυμάται
τις μέρες τις ήδη μακρινές...
Ποια θε να κόψει τα γαρύφαλλα
και του Μαγιού τα ρόδα; 


[Μετάφραση: Παναγιώτης Αλεξανδρίδης]

[Διαβάστε εδώ το ποίημα στο πρωτότυπο]


Share/Bookmark

2 Σχόλια έως τώρα

  1. Ανώνυμος says:

    Σας έχω πει πάλι, τι συνειρμούς μου φέρνετε με το Λόρκα...

    Σήμερα λοιπόν, διαβάζοντας τους ευαίσθητους στίχους του ποιητή, στην τρυφερή μετάφρασή σας, μου ήρθε φλασιά ένα τραγούδι που είχα χρόοονια να ακούσω, ένας μεγαλειώδης Πουλόπουλος εν μέσω δικτατορίας.

    http://www.youtube.com/watch?v=sKkhw7HW9YY

    Και αυτό:

    http://www.youtube.com/watch?v=kXR93bIomlo


    κ.κ.

  2. Παναγιώτης Αλεξανδρίδης says:

    Ομολογώ ότι δεν θυμόμουν τις συγκεκριμένες μελοποιήσεις των εξαιρετικών ποιημάτων του Λόρκα - ιδίως ο "Αποχαιρετισμός" είναι από τα αγαπημένα μου. Με βάλατε να σκέφτομαι πώς θα μετέφραζα τα ποιήματα αν είχα κατά νου τη μελοποίησή τους...
    Ευχαριστώ.

Σχόλια

Ετικέτες