ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗΛόγια; Ναι, του αέρα,
και χαμένα στον αέρα.
Άσε με να χαθώ μέσα σε λόγια,
άσε με να ‘μαι ο αέρας σε δυο χείλη,
μια περιπλανώμενη ελάχιστη πνοή
που ο αέρας θα σκορπίσει.
Ακόμη και το φως στον εαυτό του μέσα χάνεται.
[Μετάφραση από τα ισπανικά: Παναγιώτης Αλεξανδρίδης]
Ωραίοι οι στίχοι που διαλέξατε.
Σίγουρα θα ξέρετε -εκτός από τη γνωστή (στους επαΐοντες) "Ηλιόπετρα" -το εξαιρετικό ποίημα "Κώστας", αφιερωμένο από τον Οκτάβιο Πας στον Έλληνα φίλο του Κώστα Παπαΐωαάννου.
Σας χαρίζω κι εγώ κάτι δικό του:
Οκτάβιο Πας
ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΠΟΙΗΤΗ
Ποθούσε πάντοτε να τραγουδάει,
να τραγουδάει για να ξεχνάει
την αληθινή ζωή του
που ήταν γεμάτη ψέματα
και να θυμάται την ψεύτικη ζωή του
που ήταν γεμάτη αλήθειες.
ΥΓ. Σπάνια (έως ποτέ) συναντάω σε λέσχη ανάγνωσης ποιητικές αναρτήσεις με το δικό σας κριτήριο (γούστο;).
Το επισημαίνω ίσως επειδή βρίσκω ενδιαφέρον στις επιλογές σας.
Σας χαιρετώ
κ.κ.
Όχι, δεν ήξερα το "Κώστας" - εξαιρετικό!. Μέχρι χθες, είχα διαβάσει μόνο την "Ηλιόπετρα" (νομίζω στη δίγλωσση έκδοση) και το δοκίμιό του "Ο λαβύρινθος της μοναξιάς". Έψαξα στο διαδίκτυο τα ποιήματα του Πας (μεταξύ άλλων) μετά από προτροπή κάποιων Ισπανών φίλων και ομολογώ ότι (ξανα) γοητεύτηκα. Δεν διαβάζω εύκολα μεταφρασμένα ποιήματα. Πάντα προσπαθώ να βρίσκω το πρωτότυπο - οπότε της ανάγνωσης προηγείται μια σχετική αναζήτηση.
Ευχαριστώ για τα θερμά σας λόγια. Είμαι ερασιτέχνης μεταφραστής και πάντα νιώθω μιαν ελαφριά αβεβαιότητα σχετικά με το αποτέλεσμα της δουλειάς μου - ιδιαίτερα στην ποίηση. Μακάρι να μπορούσα να αναρτώ περισσότερη ποίηση αλλά προσπαθώ να κρατάω κάποιες ισορροπίες στην ύλη για να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του ιστολογίου μας.
Μη διστάζετε να επικοινωνείτε μαζί μας με τα σχόλιά σας και στο μέλλον. Μας δίνετε κουράγιο να συνεχίσουμε.
Χαίρομαι που έγινα η αιτία να γνωρίσετε το συγκεκριμένο υπέροχο ποίημα.
Μιας και είμαστε στο ...Μεξικό, θα σας πρότεινα να διαβάσετε ένα βιβλίο, στο οποίο (προσωπικά) αντιστεκόμουνα για καιρό, παρά την επιμονή του βιβλιοπώλη μου.
Όταν όμως η Μεξικάνα φίλη μου Έλια μου είπε ότι κατά τη γνώμη της είναι ένα μικρό διαμάντι, το αγόρασα και το διάβασα πάραυτα.
Πρόκειται για το "Πέδρο Πάραμο" του Χουάν Ρούλφο.
Ναι, είναι ένα μικρό αριστούργημα!
Σπεύσατε -αν και η πιθανότητα να το έχετε ήδη διαβάσει είναι πολύ μεγάλη...
ΥΓ. Σας παρακολουθώ ακόμα κι όταν δεν σχολιάζω.
Μου αρέσει η προσπάθειά σας και την εκτιμώ αφάνταστα...
κ.κ.
Ο Χουάν Ρούλφο είναι συγγραφέας με τεράστια επίδραση στην ισπανόφωνη (τουλάχιστον) λογοτεχνία παρά το ότι είναι μάλλον άγνωστος στην Ελλάδα. Δυστυχώς το διάβασα στα αγγλικά και φοβάμαι πως κάτι χάθηκε από τον εξαιρετικό ήχο της ισπανικής γλώσσας στη μετάφραση. Νομίζω, ότι τώρα πια υπάρχει και στα ελληνικά.