Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις.Τόσα πολλά πράγματα μοιάζουν αποφασισμένα
να χαθούν που η απώλειά τους καταστροφή δεν είναι.
Χάνε κάτι κάθε μέρα. Αποδέξου το νευρίασμα
των χαμένων κλειδιών, της κακοξοδεμένης ώρας.
Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις.
Ύστερα εξασκήσου να χάνεις περισσότερα, να χάνεις
γρηγορότερα: τόπους κι ονόματα, και το πού σκόπευες
να ταξιδέψεις. Τίποτα απ' αυτά καταστροφή δεν φέρνει.
Έχασα της μητέρας το ρολόι. Και κοίτα! το τελευταίο,
ή το προτελευταίο, από τρία αγαπημένα σπίτια πάει.
Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις.
Έχασα δυο πόλεις, αξιολάτρευτες. Και, ακόμη πιο τεράστιους,
κάποιους δικούς μου κόσμους, δυο ποταμούς, μιαν ήπειρο.
Μου λείπουν, μα δεν ήταν δα καταστροφή.
Ακόμη και χάνοντας εσένα (την αστειευόμενη φωνή,
μια χειρονομία που αγαπώ) ψέματα δεν θα 'χω πει. Προφανώς
την τέχνη της απώλειας δεν παραείναι δύσκολο να μάθεις
αν και μπορεί να μοιάζει με (Γραφ' το!) με καταστροφή.
[Μετάφραση: Παναγιώτης Αλεξανδρίδης]
[Η Ελίζαμπεθ Μπίσοπ (Elizabeth Bishop, 1911-1979) ήταν μία από τις σημαντικότερες μορφές της αμερικανικής ποίησης του 20ου αιώνα.]
[Διαβάστε εδώ το ποίημα στο πρωτότυπο.]
Με συγκινεί η επιλογή σας.
Εκπληκτικό ποίημα.
Φιλοσοφημένο.
Μου πάει γάντι...
Tαιριάζει και στις μέρες που ζούμε...
Υ.Γ. "Άλλα του πήραν, άλλα τα 'δωσε.
Απ’ τις απώλειες
Θησαυρίζει τώρα." λέει ο Γ. Ρίτσος.
κ.κ.
Με συγκινεί η συγκίνησή σας.
Μου ταιριάζει κι εμένα πολύ... Όμως πολύ φοβάμαι πως να θησαυρίσω δεν πρόκειται.
υπεροχο!!!