
Για να τακτοποιήσω τις σκέψεις μου σχετικά με το Ένα κάποιο τέλος του Τζούλιαν Μπαρνς (εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ) χρειάστηκε να το διαβάσω και μια δεύτερη φορά. Παρ' όλο που είναι αρκετά σύντομο (210 σελίδες με όχι ιδιαίτερα μικρή γραμματοσειρά), το μυθιστόρημα είναι μεστό νοημάτων και, μολονότι σε κρατάει με κομμένη την ανάσα ως το τέλος, δεν διαβάζεται γρήγορα. Κλείνοντάς το, τόσο την πρώτη όσο και τη δεύτερη φορά, ένιωσα να με κατακλύζει μια αίσθηση ...